
به نام خداوند قادر متعال
در مدتی که نتوانستیم درباره حقوق زوجین گفت وگو کنیم، قوانین واپسگرا وقرون وسطایی در کشور های ایران وافغانستان به تصویب رسیده است که نه تنها حقوق زنان را نادیده گرفته اند که حتا انسان بودن زنان را هم زیر سوال برده اند. این قوانین در کشورهایی به اجرا در آمده است که نظام های حاکم ادعای اسلامی بودن صد درصد را دارند.
اگر قانون امر به معروف گروه طالبان وقانون حجاب جمهوری اسلامی ایران را از مقررات اسلامی بدانیم وعقیده داشته باشیم که دین اسلام درباره جامعه زنان چنین دیدگاه های دارد، معنایش این است که دین اسلام ، دین تبعیض کار، زن ستیز، قرون وسطایی وضد انسانی است.
بر اهل خرد پوشیده نیست که بسیاری از فتواها، دیدگاه ها ومطالبی که دراین دو قانون بیان شده وبه اجرا گذاشته شده اند، می توانند خود سند واضح بر بطلان شریعت یا فقه اسلامی باشند. قانون امر به معروف طالبانی که گویا بیانگر دیدگاه فقهی اهل سنت است ونیز قانون حجاب جمهوری اسلامی که مدعی است انعکاس دهنده فقه تشیع علوی یا شیعه اثنی عشری می باشد، زنان مسلمان را از حقوق اسلامی وحتا حقوق انسانی محروم کرده اند وبه بردگان بی اراده وبی مسولیت وبی اثر در جامعه بدل کرده اند.
علی هذا ایجاب می کند که این قوانین را به نقد وبر رسی بگیریم وزوایای تاریک آن ها را بر رسی نموده به جامعه مسلمانا وبخصوص به جامعه زنان مسلمان تقدیم کنیم.
برای رسیدن به نتیجه روشن باید از حق ازدواج ومراسم خواستگاری آغاز کنیم تا حقوق زوجین را از ابتدایی ترین مراحل آن به بحث بیاوریم وقدم به قدم با آن ها آشنا شویم ودر خانواده خود به اجرا بگذاریم.
ان شا الله
0 دیدگاه ها